PARA CAMINAR 1000 PASOS LO UNICO QUE SE NECESITA, ES DAR EL PRIMERO

Seguidores . los que nos acompañan en el camino . gracias

A TODOS LOS QUE NOS ACOMPAÑAIS EN LOS CAMINOS, CON ALEGRIA Y BUEN HUMOR. GRACIAS

07 febrero 2013

RIO LIÑARES - EN BUSCA DEL DORADO - 1ª PARTE

Hay lugares.........
Y momentos.......

Un lugar para cada momento.........
Un momento para ese lugar...........

Si te busco. Te encontraré
Al encontrarte te disfrutaré
Y al disfrutarte, volveré...........

 En eso andaba un par de semanas atrás en el tiempo, buscándote. Sabía que por algún rincón daría contigo. No sería fácil, pero este era el momento. Cuando la Primavera envuelva tu bosque con su espesura de naturaleza, será imposible. Ahora el peligro está en el suelo  resbaladizo y en el musgo tan espeso que la mayoría de las veces no sabes donde pisas ni lo que hay debajo. Pero es el momento, el lugar ya esta ahí, y voy a buscarte.
 Existe un lugar en A Estrada conocido como "Pina" y que ya hemos dado referencias en anteriores entradas ( véase - Rutan San Xoan Da Coba    ) donde el agua del río Liñares se ha canalizado hasta una minihidrocentral y conseguir con ello generar electricidad. Un paseo muy chulo desde un molino restaurado acerca al visitante a esta minicentral, recorriendo un bosque precioso y con el sonido del agua acompañando y que sigue su curso natural a tu izquierda. El río va desapareciendo de la vista porque mientras nosotros llaneamos el río baja y baja dejando únicamente un sonido maravilloso de sus aguas al precipitarse posiblemente en pequeñas caídas.
 Había escuchado que en los años continuos a 1.900 se había construido una central eléctrica para abastecer de electricidad a la comarca de "A Estrada" aprovechando estos pequeños saltos, y que las ruinas tenían que estar en algún lado de la otra orilla. Un puente de hierro  cayéndose a cachos es la única muestra que podemos observar junto con el sonido del agua.
 Pues eso es lo que hoy os voy a mostrar. Los pequeños saltos de agua, la antigua fábrica de luz, el bosque en estado puro, y el silencio que todo ello lo rodea. Eso siempre y cuando lo encontremos y si sois capaces a cerrar los ojos durante este trayecto y sentirlo de alguna manera con alguna de las impresionantes  fotos que os vamos a mostrar ( bueno, es que a mi las fotos me están flipando..... jejeje ).

  03-02-2013, Domingo,11:30 am. Después del fútbol de los peques, recojo a Pela y nos dirigimos en coche hasta el lugar de Aldea Grande en Aguions . Nos abrigamos lo justo, por el frío que hace pero a la vez conocedores de que este paseo nos va a hacer sudar. 200 m. es lo único que tenemos por camino, y a partir de aquí nos espera el bosque, puro, en su estado natural. Manto de hojas por todas partes. Primera bajada hasta el regato conocido como "A barranqueira de Ponte Nova". El monte no perdona y comienzan los primeros resvalones, por ahora solo las manos y piernas pero no tardarán en hacernos apoyar las posaderas en el suelo jejejeje. Nuestra primera sorpresa; con la cantidad de agua que ha caído estos días esperábamos el regato a tope, pero la verdad es que va A TOPE jejeje. Estamos sorteando la maleza para ir lo mas cerca posible del agua pero por momentos es totalmente imposible por la cantidad de roca infranqueable que hay, y tenemos que subir monte a través y volver a bajar ahora ya  con el culo en el suelo en mas de una ocasión jajaja. La experiencia es formidable. Yo estoy como un niño pequeño a punto de recibir una golosina por parte de algún tío, primo, abuelo etc jejejej.
 Estoy deseando empezar a poner las fotos pero......  espero un poco.
 Después de caminar posiblemente la cantidad escalofriante de..... pongamos..... 800 m jajajaja, que nos ha llevado como 45 minutos, llegamos a un lugar donde las paredes graníticas verticales nos hacen ascender un buen tramo y buscarnos la vida en medio de tanto árbol para encontrar un lugar por donde poder continuar. "Vamos a probar por aquí", "Ufff chungo.... imposible".
 " Por aquí si "
(50m después)  "Nada tira hacia atrás por aquí tampoco".
 Así nos ocurre ya el resto del camino así que ya no os lo vuelvo a contar jejeje.
 Tarde o temprano aparecía un pequeño hueco donde colarnos y avanzar. Verdad es que algunos de esos huecos nos los teníamos que currar mucho y hacer alguna que otra locura para poder continuar. Pero estábamos en el lugar y teníamos que llegar, ya no valía retroceder.
 Si se asciende tanto y se quiere volver al río no queda otra que..... volver a bajar, correcto. Pues esta bajada se ha complicado. Tanto que nos lo hemos pensado dos veces. Yo ya llevo tantos cortes, arañazos y pinchos incrustados en las manos que me da igual las que vengan jejeje. Con lo que no contaba era con ir arrastro monte abajo pegando con cada piedra saliente y dejando las cachas doloridas el resto del camino Ahhhhhhh!!!!! jejeje.
 Al fin terminamos esta pendiente y llegamos al lugar donde este regato deja de llamarse así y pasa a formar parte del Liñares que es el que nos conducirá río arriba a nuestro destino.
 O quizá no lo conseguiremos ?. Nos permitirá el bosque encontrar lo que hemos venido a buscar ?.
 De momento os dejo, ahora si, la misma  crónica escrita hasta ahora, pero en fotos.
 1ª Parte ( que la disfrutéis ) Por el monte y por "A Barranqueira de Ponte Nova"

 - Inicio de la ruta y el único tramo con camino


  - Nos adentramos en el bosque. Pinos y "fentos" secos es  lo primero que nos encontramos




 - Primer descenso en busca del regato (de momento no hay culadas jejeje)


 - Ya en el regato. Cambio de colorido, verde por todas partes.


 - Uffff que relax


 - Primeros tramos complicados, sobre todo mirando bien donde se pisa. En vez de agua parece que estamos en la fiesta de la espuma jejeje.



 - Otro descenso. Aquí un cuidado doble porque todo lo que se ve casi a ras de suelo son Acebos pequeños. Vamos sorteándolos y disfrutando de su presencia. Un bien escaso. Extraordinario.


 - Y en medio de dos Carballos aparece un laurel. Al igual que los Acebos están por todas partes, pero estos creciditos.



 - Primer molino 


 - Mi máaaaa donde estamos, que gozada




 - Bueno yo ya he pasado ahora te toca a ti jejeje


 - Pero bueno esto que es...... el Amazonas o quizás Vietnán.............. Esto es alucinante.


 - Segundo molino


 - Y un poco mas adelante el tercero, escondido y solo, bueno..... ahora lo acompaña Pela jejeje


 - Uffffffffffffff


 
 - Bajamos otra vez. Hay que llegar como sea


 - Para poder ver pequeñas grutas como esta.


 - Como rompe el agua. Precioso baño de espuma jejejeje





 - No soy yo solo el que se juega el tipo.


 - Fijaros el suelo lleno de hojas muertas, son varias las capas que se han ido acumulando. Hay que subir de nuevo. En el lugar de  la primera foto se puede caminar, pero  en la segunda ya hay que buscar opciones.




  - Hasta me meto en el río para sacar esta bonita foto.... jejeje siempre hay una roca para apoyar los pies...


 - Esta zona está llena de piedras pero lo malo es que no se ve ninguna. Siiiiii aquí es donde se han quedado las posaderas a la virulé jajajajaja. Era el último reto antes de llegar a la confluencia de los dos ríos. Lo conseguimos. Primer objetivo conseguido.




- Un poco mas abajo es donde confluyen regato y río. Fijaros la cantidad de musgo espeso que se aprecia sobre todo en la parte izquierda de la foto.



 - Pues si se levanta solo un pequeño terrón de musgo..... aparece la cantidad de vida que alberga toda esta naturaleza, sobre todo para los pescadores........



- Arboles, musgo, helechos, lombrices y......... mas vida.





   Hasta ahora hemos descendido "A Barranqueira da Ponte Nova" y a partir de aquí lo que haremos es remontar el Liñares en busca del Dorado. La siguiente foto es el punto donde iniciamos este remonte, y nunca mejor dicho porque hay monte, y hay que volver a subir y bajar por lugares impresionantes, divertidos y en algún momento difíciles. Pero ya estamos aquí. Lo encontraremos. y volveremos.


- Iremos por el lado derecho. No se presenta nada fácil jejeje. Sin duda promete seguir inmersos en una extraordinaria aventura.

 Es bien cierto que en Galicia llueve mucho, por eso van los ríos como van,  "e que o campo lle fai falta", pero además es para poder soñar.

                                       " Caen as follas...
                                         sinto unha cousa
                                         que se apousa en min e non me toca
                                         E chove pra que eu soñe, pra que eu soñe,
                                         fala a tarde baixiño. "

                                                                                 Uxio Novoneyra



 "Pero que haces.... no te metas ahí..............."

                                                   ...............CONTINUARÁ


                                                    NOS VEMOS EN EL CAMINO







19 comentarios:

  1. Ufff la verdad es que viendo las fotos ahora te olvidas de las caídas y los rasconazos jejej. Esto es lo bueno de vivir en un sitio donde llueve tanto, que los ríos van increíbles y zonas que aparentemente no te llaman la atención, cuando te metes en el medio no dejas de disfrutar.
    Te quedó muy chula la entrada.
    Nos vemos en el camino (aunque no haya camino jej)

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Siiii habia agua por doquier, y aún hoy tengo una nalga rotaaa jejeje. Gracias por el comentario Pela. Si no hay camino se hace, sin dañar.
      Te veo en el camino

      Eliminar
  2. Menuda aventura!, de las que me gustan!, jajaja....

    Enhorabuena por esos momentos, que nos quiten lo bailao!..., si hasta se repetiría!, non si?.

    Me has transportado con tus palabras al momento, a los momentos. Gracias.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Salo estoy seguro que lo pasarías en grande.......Repetiré y prepararé una ruta para invitarte a ti y a tu grupo, no lo dudes, para conocer mis caminos.
      Jejeje que nos quiten lo bailao!.
      Gracias a ti por tu comentario siempre muy grato.
      Nos vemos en el camino

      Eliminar
    2. Me encanta que bonito!!!! cuanta naturaleza salvaje!! se ve precioso en fotos, en vivo debe ser increíble! Gracias chicos por enseñarnos rutas tan hermosas...y en nuestro pueblo, genial!
      Un beso y cuidado con las culadas, Marga.

      Eliminar
  3. Toni, menudo paseo, impresionante, me encanto pasear por Galicia. Besitos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Teresa. Sin duda ha sido impresionante y queda la segunda parte jejeje. Gracias y besitos

      Eliminar
  4. ¡Qué maravilla esas aguas! Casi pueden escucharse los sonidos de la naturaleza desde aquí. Dan ganas de perderse por esos paisajes...
    Saludos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Raquel, tu has cerrado los ojos y te has transportado al lugar para sentir y escuchar jejeje, bravo!
      Muchas gracias por el comentario. Saludos "cazadora de paisajes".
      Nos vemos en el camino

      Eliminar
  5. Irresistibles, los cauces en invierno. Aunque haya que extremar las precauciones. Abrazos.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Salomé. Vale la pena tomar precauciones y disfrutar de estos momentos. Gracias y abrazos.
      Nos vemos en el camino

      Eliminar
  6. Una ruta preciosa y es una maravilla ese río caudaloso ¡¡vaya lujo!! ¡¡Un abrazo!!

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola amigos, pués nosotros pensamos lo mismo ¡que lujazo!.
      Un abrazo

      Eliminar
  7. ¡Hola Toni! Valieron las peña las culadas y arañazos para presenciar esta mágica naturaleza en todo su esplendor. Esperamos impacientes la continuación. Preciosas fotos y agua por doquier.Aquí nos hace falta un poquito.
    Nos vemos en las alturas.

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Emilio, si lo vuelvo a pensar dueleeeee, jeje pero sin duda vale la pena, es espectacular esa sensación que nos ofrece este rincón.
      Pronto la segunda, cuando el tiempo me permita.
      Un abrazo, nos vemos en el camino

      Eliminar
  8. Hola Toni
    Jo macho que lujo!!! espectacular, yo quiero esa cantidad de agua en los ríos de por aquí.

    Que bonito tiene que ser escuchar ese caudal pasar por tu lado.

    Un saludo
    Jose
    TROTASENDES BENICALAP

    ResponderEliminar
    Respuestas
    1. Hola Jose jejejej el agua para nosotros que para eso la piden a gritos siempre nuestros mayores jejeje.
      Bonito lugar sin duda.
      Gracias y un saludo, nos vemos en el camino

      Eliminar
  9. Como sempre tudo lindo. Muito lindo.
    Ja voltei de ferias.
    Beijos

    ResponderEliminar